Rola lidera nie jest prosta, co na pewno potwierdzą ci, którzy kierowali kiedyś grupą ludzi. Niezależnie od tego czy mówimy o liderze sprzedaży, liderze drużyny sportowej czy liderze górskiej wycieczki, są pewne cechy, charakterystyczne dla dobrych przywódców, które ujawniają się niezależnie od sytuacji. Czy możemy zatem mówić o kimś, że jest urodzonym przywódcą?
Naukowcy od dawna poszukują zestawu cech, które wyróżniają najlepszych liderów. I choć każdy z nas poproszony o podanie cech specyficznych dla dobrego przywódcy, nie musiałby się nad nimi długo zastanawiać, to nie sposób osiągnąć konsensusu odnośnie ich ważności.
Koncepcja naturalnego przywództwa
Jednym z rozwiązań tego problemu jest koncepcja naturalnego przywództwa, zaproponowana przez Daniela Golemana, Richarda Boyatzisa, Annie McKee.
Za najważniejszą cechę lidera uznali oni umiejętności nawiązania dobrego, emocjonalnego kontaktu z pracownikami. Gdyby spróbować zdefiniować pojęcie lidera niewątpliwie padłyby takie sformułowania jak: osoba stojąca na czele, prowadząca czy nadająca kierunek działaniu. Coś zatem musi sprawiać, że to właśnie ta osoba potrafi porwać za sobą tłumy. Przywódca ma największą możliwość oddziaływania na innych. Dobry lider potrafi wzbudzić entuzjazm, zapał i chęć do pracy wśród swoich pracowników, a także utrzymywać ich wysoką motywację. Daje swoim podwładnym możliwości rozwoju ich własnych umiejętności i potencjału. A usatysfakcjonowany pracownik to efektywny pracownik. Rosnący potencjał i kreatywność podwładnych będzie skutkowała coraz lepszym wykonywaniem powierzonych zadań i większej efektywności pracy. Ale nie sposób tu także zapomnieć o dodatkowej, nieocenionej korzyści jaką będzie dobra atmosfera w zespole.
Najważniejszą kompetencją tak rozumianego lidera jest jego inteligencja emocjonalna – umiejętność radzenia sobie ze sobą samym oraz z relacjami z ludźmi, wzbudzania u podwładnych pozytywnych emocji oraz zdolność kierowania emocjami w celu zapewnienia lepszego efektu wspólnych działań.
Kluczowe kompetencje
Na podstawie tej koncepcji można zatem wyróżnić kilka kompetencji, charakteryzujących dobrego przywódcę:
samoświadomość – wiedza i świadomość na temat własnych emocji, trafna i adekwatna samoocena oraz pewność siebie, przekonanie o posiadaniu kompetencji wystarczających do osiągnięcia sukcesu;
zarządzanie sobą – mądre zarządzanie własnymi emocjami i zachowaniami, otwartość na nowe pomysły i doświadczenia, zdolność do szybkiego i łatwego przystosowania się do zmieniających się warunków, silna motywacja, zapał, częste wychodzenie z inicjatywą, optymizm;
świadomość społeczna – empatia, zdolność do przyjmowania perspektywy pracownika lub klienta, zmysł organizacyjny, nastawienie na klienta;
zarządzanie relacjami – inspirowanie, wywieranie wpływu na innych, dbałość o ich rozwój i możliwości sprawdzania się, umiejętność radzenia sobie z konfliktami i ich efektywne rozwiązywanie, umiejętność współpracy z innymi i skuteczne organizowanie zasad pracy zespołowej.
Można stworzyć wiele klasyfikacji cech kluczowych dla dobrego przywódcy, nawet mocno różniących się od siebie. Nie sposób zaprzeczyć także mnogości cech kluczowych dla dobrego liderowania, a próba pogodzenia stanowisk mogłaby zakończyć się fiaskiem. Jednak niezależnie od tego, to inteligencja emocjonalna lidera zdaje się wysuwać na pierwszy plan.
Komnentarze
Bez komentarzy